Kto wie, możliwe całkiem, że bez tych 5 wiosennych krzewów wiele osób nie wiedziałoby nawet, że wiosna nadeszła. Wybijają w kwiatowe pąki w czasie, kiedy po nocach wciąż zakrada się przymrozek i obgryza inne, mniej odważne rośliny, ciasno jeszcze zwinięte w swych uśpionych pąkach. Widujemy je w ogrodach, parkach, a czasem także na tarasach, posadzone w donicach. Czas poznać je lepiej.
5 WIOSENNYCH KRZEWÓW
#1 wawrzynek wilczełyko – Daphne mezereum
Wysokość: niewielki, ażurowy, ledwie metrowy krzew o strategicznie rozłożonych pędach.
Kwitnienie: przed rozwojem liści II-IV, przez kilka tygodni w miejscu półcienistym, krócej na stanowisku nasłonecznionym; kwiaty różowe, gęsto ułożone na szczytach pędów, przyjemnie wonne.
Wymagania:
stanowisko osłonięte od wiatru, przeciągów
tolerancyjny odnośnie podłoża, marnieje jedynie na zbyt kwaśnych gruntach
Ważne: wszystkie części wawrzynka są trujące, dlatego nie sadzimy go w miejscu, gdzie przebywają lub pojawiają się spontaniczni podgryzacze. Zwierzęta dzikie omijają wawrzynek szerokim łukiem, jednak u innych instynkt przetrwania może nie działać… Czerwone, soczyste pestkowce zjadane są chętnie przez ptaki, niewrażliwe na trujące właściwości rośliny. Dla dociekliwych, by nie musieli próbować – mają one smak ostry, pieprzowy. Zjedzenie 12 owoców zabija dorosłego, 2 sztuki uśmiercają dziecko wskutek zatrzymania krążenia. Pierwsze objawy to drętwienie i zaczerwienienie ust.
Rety. To po co takiego jadowitego wilka sadzić? Wawrzynek to niezwykle cenna roślina miododajna, która wspiera biocenozę, pomaga utrzymać przy życiu dzikie pszczoły i trzmiele, które obudzone ociepleniem wylatują już na przedwiośniu. Ich życie w mieście nie jest łatwe, zatem każda czynna o tej porze stołówka ratuje je od głodowej śmierci.
#2 Forsycja pośrednia – Forsythia x intermedia
Ach, forsycję zna każdy. Ten popularny od dekad krzew szczególnie dobrze rośnie w mieście. Odporna na mrozy, zanieczyszczenia. Tolerancyjna odnośnie podłoża i nasłonecznienia. Forsycja doczekała się wielu odmian, oto 3 z nich:
’Goldzauber’ – kwiaty ciemnożółte; rośnie stosunkowo szybko, zagęszczony od nasady po czubek; wysokość 2-3m
’Lynwood’ – kwiaty jasnożółte; początkowo rośnie wysoki i smukły, z czasem się rozszerza, tworząc koronę, osadzoną na wielopiennej podstawie przeważnie odsłoniętej; wysokość 2-3m
’Maluch’ – maluchy zobaczyć możemy w pasie drogowym, stojąc w korku na alejach, niedaleko MNK. Zwarte, wolnorosnące, osiągają wysokość 1m – idealne na grupy jednogatunkowe czy niskie żywopłoty.
Forsycje można przycinać, pamiętajmy jednak by zabieg ten przeprowadzić po kwitnieniu.
#3 złotlin japoński – Kerria japonica
Piękna nazwa. Warto przyjrzeć się temu krzewowi z bliska, by dać się zachwycić jego delikatnymi, oliwkowymi pędami, idealnym kształtem piłkowanych liści i optymistyczną żółcią kwiatów.
Wysokość: 1-2m
Kwitnienie: IV-V, czasem późnym latem powtarza kwitnienie, mniej intensywne niż wiosenne
Stanowisko: niemal każde – bardzo odporny i tolerancyjny krzew; marnieje jedynie na zbyt płytkich, suchych podłożach.
Ciekawe odmiany:
’Picta’ – kwiat pięciopłatkowy, liście szarozielone, białoobrzeżone
'Plena’ – kwiaty pełne, pomponikowate sprawiają. że w czasie kwitnienia krzew wygląda spektakularnie.
#4 migdałek trójkalpowy – Prunus triloba
Krzew, bez którego jeszcze 20 lat temu nie wyobrażano sobie frontalnej części ogródka przydomowego. Obecnie powraca, lecz w formie szczepionej na pniu – jako taki idealnie spisuje się także w pojemnikach.
Wysokość: pędy maksymalnie 2metrowe, w formie piennej krótsze, gęste
Kwitnienie: bardzo intensywne, kwiaty różyczkowate, urzekające swoim urokiem, utrzymują się na pędach nawet miesiąc
Wymagania: stanowisko osłonięte przed wiatrem, ciepłe, dobrze nasłonecznione, lecz nie na patelni (skraca czas kwitnienia, parzy płatki). Toleruje niemal każde podłoże ogrodowe.
#5 Kalina bodnantstka – Viburnum x bodnantense
Jest to jeden z tych krzewów, który, gdy wszystko dookoła jeszcze jest szaroziemiste, zakwita drobnymi różowymi kwiatami i każe nam się zatrzymać, by przyjrzeć się im dokładniej.
Wysokość: 2-3m; pokrój początkowo wąski, wyprostowany, z czasem nabiera malowniczego pokroju a pędy delikatnie wyginają się na zewnątrz krzewu
Kwitnienie: III-V; kwiaty w pąkach buraczkowo różowe, jaśniejące w miarę rozkwitu, wonne
Wymagania: tolerancyjna odnośnie podłoża, choć lepiej rozwija się na glebie wilgotnej, świeżej. Odporna na mróz i zanieczyszczenia.
